sexta-feira, novembro 05, 2010

de ALFONSO LÁUZARA...



.
SENTENCIA


Encolliches,
es un monstriño tenro
que dá voltas nesta hora
no remuíño maino do meu café,
nese raro xirar de zurdo redireccionado.
Afogarás
terás unha morte doce,
no fundo agarda ese lodo,
un pouso derretido de azucre moreno.

.

do noso libro "Sétimo andar, poesía alén"

.

2 comentários:

Antón Mixiriqueiro disse...

Foder, que bo meu ! Xa tardo en baixar o libro... un saúdo dende a diaspora !

a porta verde do sétimo andar disse...

Moitas grazas, Antón! A verdade é que fica un co espírito cheo de ledicia! Saudiños e apertas para alá pois! ;-)

Alfonso