domingo, dezembro 30, 2007

Adeus fogar bohemio!!




O venres 28 dixémoslle adeus ao noso querido fogar bohemio "LENDA MOURA".
Pepe coa súa música amenizou a noite meláncolica da despedida. E logo rematamos a festa cunha boa queimada.
Tampouco faltou a poesía no improvisado recital, a cargo dos grupos: Formas Difusas e Aportaverde.






Adeus Lenda Moura!! Grazas por tantos e bos momentos compartidos.

quinta-feira, dezembro 27, 2007

Peche definitivo de Lenda Moura :-(

Pois si, querid@s amig@s, a triste noticia deste tempo é o peche definitivo do Café LENDA MOURA, o noso entrañábel fogar bohemio, onde fican xa para sempre na memoria emotiva e artística moitos dos mellores momentos de A Porta Verde do Sétimo Andar.
Alí compartimos espazo tamén co colectivo poético Formas Difusas, que anda estes días nas mesmas sensacións agredoces, e prepara unha digna despedida (unha máis) para este inocente 28 de decembro a iso das 22 h. aberta a quen se queira achegar por alí para compartir uns momentos agradábeis coma é costume neste local vigués da rúa Hernán Cortés.
A Porta Verde tivo o pracer de compartir na Lenda Moura das amigas Ana e Marina os momentos máis importantes da nosa andaina, coa sorte de que nos deu tempo a facer xa realidade algúns dos nosos soños poéticos de partida. As nosas vidas creativas tiveron moitas veces o mesmo trazo e foi estupendo. Arestora toca despedirse! Menos mal que nos queda a sempre eterna Cova dos Ratos, ademais dese recordo marabilloso que xa é Lenda Moura (mesmamente) e parte destacada da propia historia de A Porta Verde.
Moitas grazas! Parabéns!
Ata sempre, entrañábel Lenda Moura!

terça-feira, dezembro 25, 2007

Bo Nadal e que o viño fale galego!

Saúde, terra e felicidade para tod@s!
dende A Porta Verde do Sétimo Andar

segunda-feira, dezembro 24, 2007

Selección Galega!

A Porta Verde coa Selección Galega de fútbol!
Aupa Irmandiña!

DA GEMA

A poupa mula e masca
exibe o mamilo
pela ponta soletra
em apupo um lastro
monstro fátuo

que porra que
bicho de mel e saco,
contentamento...

por grifa jarra estende o nó
preguiça morna se diz farta
aqui Baco
suspende o lance de garganta
émulo e triste acorda
...almente...

traz nódoa carcomida, uma clara auréola
a mesma, que o faz.

Aurelino Costa
Do livro: "Na terra de Genoveva"

sábado, dezembro 22, 2007

Nós e a rede 2

Non quero falar da denuncia, das dores. Consecuencias.

Fomos onte contar un conto, chulo, xeitoso, alí onde xogaban os rapaces. Xogaban na estrada dun venres pola tarde, xa sabedes, nunha desas rúas de detrás dos edificios altos. Finalmente atendemos nós para eles. E fun canear un pouco, recibín patadas que non doían; hoxe teño unhas poucas mazaduras.

E fomos onte á praia, estaba tempo, non coma hoxe. Que corpos de rapaces e rapazas, de machitos e princesas. Falabamos ben alto dos delitos dos ricos fachendosos poderosos, xa sabedes. E demos en mirar para eles, e que fermosos, que fermosas. E non tivemos máis remedio que nos amar namentres a xente ía da pouco marchando. Aínda teño na boca o sabor dos amorodos.

Hoxe estaría gostoso de vos falar un pouquiño do que doe a dor, de cómo esmaga a pobreza, daqueles que traballan nas fábricas dos zapatos e dos parasoles, e das pelotas de xogar ó fútbol, nenos, rapaces, mulleres. Non sei como hei de facer das nubes brancas, están dicindo caladiño que non podo xogar con eles. E teño onda min a chuvia compañeira; non sei que fala, di algo de corpos fermosos de mozos e mozas que non podo ver. Non sei como amar agora.

Abilio Rodríguez

sexta-feira, dezembro 14, 2007

josé vicente

Calor na fenda do seio
mão de horizonte
no inverno

Do livro: "Caixa Inacessível"

quarta-feira, dezembro 12, 2007

rosanegra

Presinto a escuridade que me acubilla
e engule a miña alma
que está castigada dende a era fetal
as sombras bulideiras queren
comer o cerebro
como materia negra
inculcando ansiedade visceral
a morte mecanizada, anticipa
a nota que ese alguén toca
nos momentos abismais
busco a resposta ao meu cansazo
morrendo cada noite dos tempos
e revivindo cada amencer incerto.

domingo, dezembro 09, 2007

Cruz Martínez

Escollo a pretérita imaxe
A escena central na que
a integración parece posible
Denantes da insurrección dos apoucados
..................................ataviados de vítimas
Non, non quero aparecer de figurante
no acto traumático, transgresor
..........................adaptado para o cine
Si, xa sei que é perfectamente crible
a maquillaxe logra transmitir todo o
.............................................dramatismo
Mais non sinto ningún desexo de
......................................permanencia
no decorado onde o estilista
fai unha creación inicua
na que os elementos representan
impunemente un falso altruísmo
Voume coa miña historia a outra parte
Poida que me exprese na rúa
Alí, inmigrante na propia terra
tecerei un estandarte
para enxugar as bágoas
e saír en procesión no día dos
.......................................Cristos
(Poema incluído no libro: "A Porta Verde do Sétimo Andar")

quinta-feira, dezembro 06, 2007

aberta a porta

aberta a porta aos verdes poemas
os improvisados instrumentos e musikas
os emotivos encontros e mais motivos
para outro andar e seguir andando

envolventes

as palabras envolventes
envolventes nota a nota
melodias ai güerita
a noite xa toda rota
nota a nota

as historias envolventes
envolventes as cantigas
noite rota lua chea
envolventes enerxias
ai güerita

pipas
cova-sombrereiros 24-11-07

domingo, dezembro 02, 2007

intacta identidade

si son, nacida tras unha eterna morte que se apodera de min día tras mar.
unha fiestra laranxa, entre as barras dunha cárcere azul.
¿un hospital?
Fogar: un círculo infinito que se dobra sobre el mesmo ata atraparme.

no medio da illa unha flor branca, fráxil.
si son.

é agora na interminable e esgotadora espera da reconstrución
na que a fraxilidade se torna raias vermellas, brancas, amarelas, verdes...
tapiz infinito no que perderme.
Mergullareime no mar tras día a morrer na resurrección das autorizacións.
Deixar de lado as neuras, metida nunha maleta, aparecer do outro lado do
finito universo concéntrico.

eva méndez doRoxo